نویسنده : حدیث 

هر انقلابی در مسیر خود برای رسیدن به تعالی ، مراحل مختلفی را باید طی کند و خیلی از این مراحل هم شاید خیلی خوشایند مردم و شاید هم برخی ها نیاید ، این نشانه ضعف انقلاب نیست بلکه سیر طبیعی آن است ... بودند و هستند افرادی که در آرمانهای اولیه انقلاب به ظاهر موافق بودند ( در ظاهر ) ولی کم کم خود را کمی جدی گرفتند و مثل بادکنکی که زیاد باد شود ، خود را آنقدر بزرگ کردند که حالا ، ترکیدنشان هم شدیدتر خواهد بود ... انقلاب ما هر چه نداشت برای بعضی ها کار تراشید که بخواهند با الفاظ گنده تر از دهان شان ، به مخالفت با جریان سازی نظام بپردازند ... در خیلی از موارد حتی از خودشان هم در مورد راه شان می پرسی ، حتی نمی دانند برای چه آنان را به این اسم می خوانند !!!

... یکی از این نادانان ، خارج نشینانی هستند که خود را اپوزوسیون می نامند و برای ما شده اند دایه مهربان تر از مادر ... اینقدر که منتظر آمدنشان شدند، زیر پاهایشان علف سبز شد ... ما که بخیل نیستیم ، بیایند ... این گوی و این میدان ....به آقایون مدعی اپوزوسیون توصیه می کنم این مطالب را بخوانند و بدانند که حتی لیاقت استفاده از مفهوم اپوزوسیون را نیز ندارند  ....

قبل از وارد شدن به جزئیات بحث ،  نظر امام خامنه ای ( دامت برکاته ) را مورد این جریان و راهکارهای مقابله با آن با هم مرور می کنیم :  رهبر انقلاب اسلامی با اشاره به شکل گیری جبهه ای متشکل از استکبار، ارتجاع، سرمایه داران بزرگ، مفسدین، روسیاهان عالَم و سست عنصرهای دنباله رو، در مقابل نظام اسلامی خاطرنشان کردند: در طول بیش از سه دهه گذشته، تا بحال چندبار چنین جبهه ای برای به زانو درآوردن نظام اسلامی شکل گرفته است اما در هر یک از برهه ها، جبهه شیاطین شکست خورده و به نتیجه مورد نظر خود نرسید... حضرت آیت الله خامنه ای افزودند: یکی از دلایل عمده شکست جبهه مخالفان و معاندان نظام اسلامی، وحدت و همدلی درونی کشور بوده است.

اپوزوسیون : مقابله همان opposition است که از opposite به معنی مخالف می آید.به معنای مخالفین. مخالفان یک نظام یا یک دولت - لغتنامه دهخدا-

 اپوزیسیون

اپوزیسیون در اصطلاح به نیروی سیاسی شکل‌یافته یا غیرمتشکل مخالف دولت یا قدرت مستقر اطلاق می‌شود که البته برداشت از این مفهوم در نظام‌های سیاسی دموکراتیک و اقتدارگر متفاوت است . .... در دموکراسی‌های کنونی ، اپوزیسیون دلالت بر احزاب و گروههای سیاسی سازمان یافته‌ای دارد که در صدد ابراز مخالف  خود با حکومت جاری می‌باشند و زیر چتر حمایتی قانون از آن انتقاد می‌کنند و در صورت کسب رای اکثریت مردم در انتخابات آزاد ، قدرت سیاسی و اداره امور کشور را به دست می‌گیرند .... نکته مهم اینجاست که این مخالفت باید تحت حمایت قانون باشد ، قانون داخلی و ملی هر کشور نه قانون متوهمان غربی .... نکته افتراقی از همین جا آغاز می شود ...

تقسیم بندی نیروهای سیاسی از دیدگاه موریس دوورژه 

 1 ـ نیروهای سیاسی در دولت که نیروهای خودی نامیده می‌شوند که کنترل دولت را در دست دارند و در صورت وجود اختلاف ، در سیاست‌ها ، اصول و مبانی کلی نظام هیچگونه اختلاف نظری ندارند .

2 ـ نیروهای با دولت که در درون دولت جای نمی‌گیرند و اصطلاحا اپوزیسیون قانونی هم نامیده می‌شوند که شاید علاوه بر سیاستمداران و مجریان با برخی از سیاست ها هم مخالفت بورزند ، اما مخالفتشان به اصول کلی و مبانی مشروعیت نظام بر نمی‌گردد.

3 ـ اپوزیسیون بر دولت که معارض نظام بوده و در پی براندازی هستند گروههایی که استقلال سیاسی ، تمامیت سرزمین کشور ، مشروعیت یا مقبولیت نظام و نحوه فعالیت گروه‌ها را بپذیرند خودی هستند . 

مراحل اجرایی اپوزوسیون

البته این مراحل برای کشورهای دارای ساختار دموکراتیک و منظم ، می تواند تفاسیر دیگری نیز داشته باشد ... ولی در حالت کلی به این صورت خواهد بود ....

قدرتخواه ؛ با سران هر حومت و یا نظام ، مشکل اعتقادی دارند .

اصلاح طلب ؛ همانگونه که ار نامش پیداست ، مخالف برنامه های اجرایی حومت هستند و خواستارند که اصل نظام جاری بماند و فقط سیاستهای اجرایی اصلاح شود ، البته نه تغییر کامل ، بلکه فقط تراشکاری و صافکاری شود ...

مدعیان اپوزوسیون خود را لیبرال نیز می دانند که به این معنی نیز تفسیر می شود : طبق تعریف ؛ لیبرال فردی است که عقاید مختلف را تحمل می‌کند و بنا بر این بیشتر مستعد راه حل‌های مصالحه‌آمیز است . یک لیبرال به خاطر پذیرش این تساهل به دین با سایه‌های مختلف خاکستری می‌نگرد . نه سیاه و سفید . در حالی که ، در یک وضعیت انقلابی وقتی مردم عادی از نظر سیاسی فعال می‌شوند و می‌خواهند رژیم موجود را سرنگون کنند ، انتخاب‌های سیاسی کاهش می‌یابد . در این حالت ، سایه‌های خاکستر انتخاب‌ها خیلی زود ناپدید می‌شود . افراد یا جزء انقلاب محسوب می‌شوند یا دشمن آن ... البته این تعریف خودشان است از لیبرال ... در این تعریف چند نکته مهم  وجود دارد ، اول اینکه عقاید مخالف باید تحمل شود ، به نظر شما در این آقایون تحملی مشاهده می شود ( از شدت عصبانیت در حال مرگ هستند !)  ... دوم اینکه باید نگاه به کلیت و برنامه های اجرایی خاکستری باشد ، نه سیاه سیاه ... سوم اینکه خودشان ، خود را مقابل نظام قرار می دهند ، نه نظام آنها را مخالف نشان می دهد ...

در تمام سالهای پس از انقلاب اسلامی ، نظام همیشه با این جریانات مواجه بوده و راه حل های مختلفی را در مواجهه با آنان بکار برده است ... در این سالهای اخیر اوج برخورد قاطع نظام با این مدعیان اپوزوسیون بوده ...خوب می بینید که خارج نشینان مدعی ، حتی هنوز نمی دانند این کلماتی که بکار می برند ، چه مفهمومی دارد !!! ... البته اینان اینقدر ارزش ندارند که بخواهیم بیشتر از این در موردشان صحبت کنیم ، فقط قصد این بود که بفهمانیم به آنان که حرفی را که می زنند ، در حد و اندازه دهانشان نیست ... مواظب باشند خفه نشوند ...